کپسول بایو دایاب تک ژن فارما 30 عددی

تنظیم فعالیت‌های متابولیک و کمک به کنترل سطح قند خون

پروبیوتیک ها با توازن دادن به جامعه میکروبی بدن، اثر مفید خود را می گذارند که این اثر با توجه به میکروارگانیسم، مقدار و زمان مصرف و روش استفاده می تواند متفاوت باشد. با تاثیر پروبیوتیک روی میکروبیوتای دستگاه گوارش، شرایط متابولیک بدن مثل دیابت تغییر کرده و موجب بهتر شدن وضعیت متابولیسم می شود.
کپسول بایو دایاب تک ژن فارما از باکتری باسیلوس کواگولانس ساخته شده که با ساخت اسپور مقاوم، مقاومت های دفاعی بدن را پشت سر گذاشته و با دوز مناسب به روده می رسد. وقتی که این اسپورها به روده می رسند، با جوانه زدن فعال شده و با تبدیل به شکل رویشی اثر مفید خود را میگذارند.

مکانیسم های احتمالی

• افزایش تعداد باکتری‌های اسیدلاکتیک و کاهش باکتروئیدزها در روده
• بهبود پاسخ‌های ایمنی ذاتی بدن
• کاهش رونویسی از ژن‌های مرتبط با سایتوکاین‌های پیش التهابی، التهابی و افزایش تولید سایتوکاین‌های تعدیل‌کننده ایمنی همانند IL-10 و بهبود التهاب‌های ملایم همراه با بیماران دیابتی
• پردازش آنزیم هیدرولیز کننده نمک های صفراوی (BSH) سبب افزایش مستقیم اسید صفراوی اولیه (primary bile salt) و در نتیجه فعال کردن FXR (farnesoid x receptor)، که سبب افزایش ذخیره گلوکز و کاهش تولید گلوکز از مواد غذایی غیر قندی و افزایش سنتز و ترشح انسولین خواهد شد.
• افزایش GLP-1 و GLP-2 (glucagon-like peptide) به کاهش التهاب‌های ملایم و کاهش مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت کمک می‌کند که در نهایت سبب کاهش سمیت سلول‌های بتا پانکراس و بهبود کنترل قند خون خواهد شد.
• تولید اسید های چرب کوتاه زنجیر (SCFAs) مانند بوتیرات توسط پروبیوتیک‌ها خصوصاً بیفیدوباکتریوم ها، سبب تمایز، تکثیر و تکامل سلول‌های بتا پانکراس وکاهش مقاومت به انسولین، افزایش ترشح GLP-1 و در نتیجه افزایش ترشح انسولین و کاهش آزادسازی سایتوکاین‌های پیش التهابی توسط بافت آدیپوز می‌شود.
• تغییر ساختار میکروبیوتای روده و کاهش نفوذپذیری مخاط روده و ممانعت از جابجایی لیپوپلی‌ساکاریدهای باکتریایی از لومن روده به دستگاه‌های گردشی بدن
• القاء تمایز ادیپوسیت به سلول‌هایی با حساسیت به انسولین
• کاهش ارتشاح و فعالیت ماکروفاژها در بافت‌های ادیپوز
• کاهش بیان ژن‌های استرسی در ماهیچه‌های اسکلتی و در نتیجه کاهش لیپوتوکسیسیتی
• افزایش تولید پپتیدهای مشابه گلوکان (GLP-1) توسط سلول‌های انترواندوکرین، و در نتیجه بهبود متابولیسم کربوهیدرات‌ها، کاهش گلوکو‌توکسیسیتی و افزایش حساسیت به انسولین در سلول‌های هدف
• افزایش میزان انسولین آزادشده از سلول‌های بتا پانکراس
• افزایش غلظت اسیدهای چرب زنجیره کوتاه (SCFAs) در کلون همانند اسید بوتیریک و در نتیجه افزایش رشد لاکتوباسیلوس‌ها و بیفیدوباکتریوم‌ها و افزایش ترشح GLP-1
• کاهش فعالیت سرمی آلفا آمیلاز و محدود شدن فرآیند هیدرولیز و جذب کربوهیدرات‌ها
• کاهش تجمع چربی احشایی
• ممانعت از پرکسیداسیون لیپیدها و حفظ فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانت همانند سوپراکسید دسموتاز و کاتالاز
• تحریک Tool-like receptors (TLRs) به ‌واسطه فعالیت تعدیل ایمنی و ممانعت از تولید سایتوکاین‌های التهابی و ایجاد تغییر در فاکتور رشد بتا (TGF-β)
• کاهش میزان غلظت گلوکز با مصرف آن به‌عنوان یک ماده غذایی
• ممانعت از تولید رادیکال‌های آزاد مثل اکسید نیتریک و تخریب سلول‌های بتا در جزایر لانگرهانس
• افزایش فعالیت سوپراکسید دسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گلبول‌های قرمز و سبب بهبود وضعیت آنتی‌اکسیدانی

* نیاز مصرف روزانه از طرف شرکت سازنده مشخص نشده است.

** مقدار به کار رفته از طرف شرکت سازنده مشخص نشده است.